glitch art και noise workshop ενάντια στην πατριαρχεία
μια απρόσμενη συνεργασία του Blemobill με τ*ν Μαρία Φ. Ντολόρες.


To glitch art σαν ψηφιακή τέχνη της αποδόμησης. Παρεμβαίνοντας στον κώδικα ενός ψηφιακού αρχείου π.χ φωτογραφία αποδομεί το αρχικό αρχείο και το μεταμορφώνει σε ένα παραμορφωμένο νέο αρχείο.

Το circuit bending διεισδύει στην μηχανή με σκοπό την παρέμβαση, το σαμποτάζ και την μετάλλαξη της μορφής και της λειτουργίας ενός φαινομενικά κλειστού κυκλώματος.

Και οι δυο πρακτικές έχουν σκοπό την δημιουργία θορύβου, σε επίπεδο εικόνας και ήχου.
Η performance art επιλέγεται ως εργαλείο, για την πραγμάτωση του θορύβου όχι πλέων σε επίπεδο αναπαράστασης αλλά παρουσίας. Δεν αναπαριστούμε τίποτα, υπάρχουμε.

Προτείνουμε 1 ολόκληρη μέρα εργαστηρίου, 12:00 με 16:00 επισήμως, την Παρασκευή 04-10, όπου θα συζητήσουμε, θα παράγουμε γνώση και θα πειραματιστούμε με τις τεχνολογίες διαμέσου μιας έκφυλης φεμινιστικής ματιάς.

Φέρτε τα λαπ-τοπ σας, όσοι μπορείτε, (δεν είναι απαραίτητο να έχει ο καθένας το δικό του, θα μοιραστούμε ότι διατίθεται και θα δουλέψουμε συλλογικά). Φέρτε επίσης μικρά ραδιοφωνάκια (συμβολική επίθεση στα mainstream ραδιοκύματα) ή μικρά παιχνίδια ήχου με μπαταρίες (αυτά από την παιδική μας ηλικία!) για να τα διαστρέψουμε και ίσως ενσωματώσουμε!

Υλικά που θα χρειαστούμε| κατσαβίδια, πολύμπριζα, ιντερνέτ, τραπέζι, καρέκλες, φως, προτζέκτορας, κόλα, κουβαδάκι, πινέλα.

Καταλήγουμε σε μια συμβολική πομπή όπου θα τοιχοκολλήσουμε στους τριγύρω δρόμους κάνοντας φασαρία με τα νέα μας (noise) προσθετικά μέλη.

* Blemobill εδώ Μήδεια, παίζει με τα glitch πολύ καιρό και επιθυμεί να παίξουμε παρέα, * Μαρία Φ. Ντολόρες παίζει με τις μεταμορφώσεις επίσης πολύ καιρό, από ηλεκτρονικά δεν ξέρει πολλά, άλλα θέλει να μάθει μέσα από το παιχνίδι και συλλογικά!
Το workshop προορίζεται για έκφυλες έκφυλα εκφυλ* έκφυλους, we speak english and español, δεν γνωρίζουμε εάν το κτήριο είναι προσβάσιμο σε άτομα με κινητικές ιδιαιτερότητες, θα ενημερώσουμε.
Για συμμέτοχες και τυχόν απορίες σας παρακαλούμε ειδοποιήστε μας : alogonom@gmail.com , bletomata@gmail.com

workshop noise production/documentation/sample

απο το gender bending sto circuit bending και το Noise

Bend= λυγίζω, κάμπτω
Το ενδιαφέρον μου για το Noise και το circuit bending ξεκίνησε στην Βαρκελώνη όπου και διέμεινα πολλά χρόνια/,
την εποχή που η Shu Lea Cheang κατέφθασε για να πραγματοποιήσει το πρότζεκτ UKI το 2009.
Μια έκφυλη δυστοπία επιστημονικής φαντασίας σε μορφή συλλογικής περφορμανς όπου μας δόθηκε η δυνατότητα να κατασκευάσουμε την περσόνα μας και τα κουστούμια μας από ηλεκτρονικά σκουπίδια.

Όλες εμείς που προηγουμένως είχαμε συναντηθεί και αγαπηθεί σε καταλήψεις φεμινιστικές και μη, σε έκφυλες αντικαπιταλιστικές πορείες, σε queer μπαρ και πάρτι, σε συνελεύσεις, σε ομάδες αυτοάμυνας, σε ντραγκ κινγκ διαγωνισμούς, βρεθήκαμε (κάποιες για πρώτη φορά) να παλεύουμε με καλωδιάκια και φωτάκια, πιάσαμε κατσαβίδια και καλάι και με την υποστήριξη ειδικών, που για άλλη μια φορά, όλος τυχαίος, ήταν βιοαρσενικά, ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τις διεστραμμένες μας, μετά την Καταστροφή, φιγούρες.

Οι περισσότερες κομμάτι ενός κινήματος τρανσφεμινιστικού είχαμε ήδη συνεργαστεί και πειραματιστεί με την περφορμανς, την επιτελεστικοτητα του φύλου μας, τις αναπαραστάσεις, μέσα από τις οποίες διεκδικούσαμε φωνή και παρουσία στους διάφορους υποτιθέμενους δημόσιους χώρους.

Η αλήθεια είναι πως μετά από αυτήν την συνεργασία, αυτό που ονομάζαμε τεχνολογία σωμάτων, και με το οποίο καταπιανόμασταν μέχρι εκείνη την στιγμή, μας δόθηκε η ευκαιρία να το ενσωματώσουμε στις περφορμανς μας με κυριολεκτικό τρόπο! Έτσι τα σώματα μας άρχισαν να θορυβούν και οι περφορμανς μας μετατράπηκαν σε συλλογικές τελετές τεχνο-αλληλοεκμαθήσεις και γκλάμουρ.

Bend= λυγίζω, κάμπτω

Ονομαστήκαμε Transnoise ( Maria f dolores & Paula Pin ) συναντηθήκαμε εκεί, στην Βαρκελώνη, μαζί με τους Quimera Rosa, post op, diana pornoterrorista, girls who like porno, alogono, generatech, το fanzine la culo, την muestra marrana (μετα πορνογραφικο φεστιβαλ βιντεο), την Lucy Sombra, και ένα σορό εγχειρήματα αλλά και μεμονωμένα άτομα όπου αντιληφθήκαμε τα σώματα μας ως πλατφόρμες πειραματισμού, ως τεχνητά, ως αρχιτεκτονική, ως πολιτικοκοινωνική κατασκευή, ως τεχνούργημα.
Ως πλατφόρμες, που καθιστούν δυνατή την υλοποίηση της πολιτικής φαντασίωσης.

Από την εμπειρία μας στις έμφυλες συμπεριφορές , τις ταξινομήσεις , τις διακρίσεις και τα προνόμια , θα διεισδύσουμε και θα μολύνουμε την επικρατούσα παραγωγή νοήματος εισάγοντας οπτικό θόρυβο.

Προτείνουμε εργαστήρια για πειραματισμό και τη δημιουργία δικτύων .
Εν τω μεταξύ, συναντάμε την Beatriz Preciado, διαβάζουμε Foucault και Haraway, ακούμε και προσπαθούμε να αποκωδικοποιήσουν την Butler και Karen Barad, συμμετεχουμε με χαρά στους εκοσεξουαλικους γάμους της Annie Sprinkle.

Σύμφωνα με την εμπειρία της περφόρμανς αρτ συγχωνευμένη με την έννοια της επιτελεστικότητα καταλαβαίνουμε τις δράσεις μας ως παρουσίες παρά ως αναπαραστάσεις .

Με την έννοια του cyborg της Donna Haraway “ Ένα cyborg είναι ένα υβρίδιο μηχανής και οργανισμού, ένα δημιούργημα της κοινωνικής πραγματικότητας καθώς και πλάσμα της φαντασίας”.

Κατανοώντας την έννοια των προσθετικών μελών όχι μόνο ως τροποποίηση των σωμάτων κάτω από μια φεμινιστική ματιά, που σκοπεί στην επιτελεστική καταστροφή των επιβαλλομένων κωδικών φύλου, αλλά και ως μια επέκταση του εαυτού με την τροποποίηση και τη δημιουργία νέων οργάνων και λειτουργιών, διαφορετικών τρόπων ύπαρξης και συνύπαρξης .

Όπως * Beto Preciado λέει: Το φύλο δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της επιτελεστικοτητας είναι πάνω από όλα μια διαδικασία προσθετικής ενσωμάτωσης .
Gender is not only a performative effect is most of all a process of prosthetic incorporation.

We sound out of homemade bended recycled circuits.
Βending σημαίνει να εισαγάγεις τον εαυτό σου στο μηχάνημα και να παρεμβαίνεις ή να διεισδύείς με βρεγμένα δάχτυλα στα σπλάχνα του, να γίνεσαι αντίσταση.
Είμαστε θόρυβος , ο θόρυβος ως πολλαπλότητα σύμφωνα με τον M. Serres. Εάν κόψουμε το θόρυβο , κινδυνεύουμε να αποκόψουμε την δυνατότητα.

Ο θόρυβος είναι “παρεξηγημένος” για τους ίδιους λόγους με το drag : δείχνει μέσα από την οικειοποίηση των μη μουσικών στοιχείων πως ο τόνος και ο ρυθμός είναι απλά , όπως το φύλο, κοινωνικές κατασκευές .

Σύμφωνα με τα παραπάνω , παίρνουμε τον θόρυβος ως βασικό στοιχείο για να προκαλέσουμε άνοιγμα.

Ο ελεύθερος κώδικας, το ελεύθερο λογισμικό είναι μια δημιουργία της κοινότητας και αποτελεί απάντηση σε ιδιόκτητες επιχειρήσεις και διπλώματα ευρεσιτεχνίας (patents).

Εμείς πάντα προσεγγίζουμε την τεχνολογία μέσα από μια κριτική ματιά, σκεπτόμενες την χρήση της, την κυκλοφορία της, και την υπερκατανάλωση .θεωρούμε ότι η κατανόηση και η χρήση των καθημερινών low τεχνολογιών είναι σημαντική και μας κάνει πιο αυτόνομες στις καθημερινές μας δραστηριότητες. Καλώντας σε μια πιο ενεργή και παιχνιδιάρικη στάση έναντι των μηχανών και του ανοικτού κώδικα δεοντολογίας .

Τώρα, μαζι με * blemobil, συναντιόμαστε στην Αθήνα για να παράγουμε όλοι μαζί ακόμη περισσότερο θόρυβο!

ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

Να πω ότι μιλώ από την αβεβαιότητα των σπασμένων μηχανών, από την αλλοιωμένη κατάσταση του κωδικού σφάλματος, μιλώ ως πόρνοεργατρία, ως παρίας. Μιλώ από το smartphone που αγόρασα με την πρώτη μου πληρωμή ως πόρνη. Γράφω ερωτικά γράμματα σε χάκερ που δεν γνωρίζω. Η τεχνολογία και η επιστήμη είναι κακές λέξεις βγαλμένες από το ίδιο λεξικό εννοιών . Μιλώ αυτήν την γλώσσα με μεσολαβητή τον υπολογιστή, ηλεκτρονικά λεξικά και από το στόμα μου στάζει ξινίλα. Τεχνόφιλη και τεχνοφοβική είναι δύο δυνάμεις που μάχονται μέσα μου. Είναι σαν τα βακτήρια στον κόλπο: ο κίνδυνος έγκειται στην αναντιστοιχία του ισοζυγίου (και σε αυτές τις περιπτώσεις χρησιμοποιώ ενέσεις κεφίρ). Μιλώ ως spammer, streamer, blogger και switcher.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι τεχνολογίας (όπως υπάρχουν διάφορα φεμινιστικά κινήματα ), και οι συντρόφισσες PostOp αναγγέλλουν “ όλοι οι άνθρωποι συγκροτούμαστε μέσα από κοινωνικές τεχνολογίες που καθορίζουν με ακρίβεια το φύλο, την κοινωνική τάξη, την φυλή μας “
Πώς να μην πέσουμε σε πρακτικές νέο-λούδιτες μιας πλήρης ακύρωσης της τεχνολογίας?
Πώς να αδράξουμε το πλεονέκτημα, τι τακτικές να χρησιμοποιήσουμε, και πώς να την φέρουμε στους σκοπούς μας?
Πώς θα ήταν μία τρανσφεμινιστική τεχνολογία, ο ορισμός και η χρήση της?
1.Μια τρανσφεμινιστική τεχνολογία ΔΕΝ μπορει να ειναι “διαγωνισμός πούτσας”.

Αυτό που εγώ αποκαλώ “διαγωνισμός πούτσας” είναι, σε τεχνολογικούς τομείς, μια πρακτική τόσο συχνή που είναι αναγνωρίσιμη (ως «σφοδρή επιθυμία για αποτελέσματα”). Στο διαγωνισμό των πούτσων δεν έχει σημασία τι κάνεις με αυτήν, αλλά πόσο μεγάλη την έχεις και πόσο χρειάζεται για να σου σηκωθεί.
Είναι ζήτημα αποτελέσματος και παρουσίας μίαs μόνο προοπτικής.
Στο διαγωνισμό πούτσων δεν υπάγεται τίποτα που να μην είναι πούτσα και από σάρκα (οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα gadget, μια συσκευή, ένα μαραφέτι, μηχανή, κάτι που έχει τουλάχιστον ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα, cpu, έναν κώδικα υπολογιστή).
Στον διαγωνισμό πούτσας, δεν αξιολογούνται (πληρούν τις προϋποθέσεις) οι διαδικασίες, ούτε οι παρατηρήσεις, ούτε η αφήγηση, ούτε και οι αισθήσεις.
Είναι μια δυναμική θεώρησης υλιστική, και ως ένα σημείο ενας εξωφρενικος τεχνολογικός ουσιοκρατισμός
Ο διαγωνισμός πούτσας είναι, όπως υποδηλώνει το όνομά του, μια παρέλαση πραγματοποιημένων δυνατοτήτων, όπου θα κερδίσει τελικά μια από τις εκτεθειμένες (και εδώ το «κερδίσει» αυξάνεται σε νόημα, με διαθέσιμα μηχανήματα, πρόσβαση σε μαραφέτια, σε τελική ανάλυση, με την ατομική ιδιοκτησία ).
Ο διαγωνισμός πούτσας ΔΕΝ χρησιμεύει ως μια μεθοδολογία για να μάθουμε κάτι, αλλά απλά για να θαυμάσουμε πράγματα. Πρόκειται για ένα σύστημα που βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία (“κοιτά πόσο όμορφο είναι το μαραφέτι μου”) .
Ως εκ τούτου εξαιρείται αυτή η πρακτική, από ό,τι θα διατυπώναμε ως τεχνοτρανσφεμινιστικο.

/(αντίφαση ως προς το σημείο 2).

Σημειώσεις για μια τρανσφεμινιστική τεχνολογία
http://www.lucysombra.org/TXT/03ApuntesParaUnaTecnologiaTransfeminista_LuciaEganaRojas.pdf


Ζούμε στην εποχή της βιοτεχνολογίας, αναγγέλλοντας τα cyborg. Άκριτα σπεύδουν προς ένα μέλλον προσθετικό, χωρισμένοι σε μια τάξη δούλων σε διαρκή φτώχεια και μια μικρή ομάδα πλούσιων ήμι-τεχνητών όντων έτοιμων για οτιδήποτε, με σκοπό να διατηρήσουν ψυχρά και να επεκτείνουν τα προνόμιά τους. Η Τεχνολογία μετατρέπεται σε μια μάστιγα στον πλανήτη, καταστρέφοντας μεγάλες εκτάσεις άγριας φύσης για να εξαγάγει τα αναγκαία υλικά για την επέκταση της, τα οποία απασχολούνται σε πολέμους όλο και πιο απομακρυσμένους από τα κέντρα ελέγχου είτε σε συστήματα επαγρύπνησης για τον έλεγχο των δούλων, κρατώντας τους κλειδωμένους σε έναν ατελείωτο βρόχο ανεκπλήρωτων επιθυμιών, την ασθένεια και τη δυστυχία.
Οι Καλλιτέχνες διασκεδάζουν τους αφέντες και αποσπούν την προσοχή των σκλάβων, κάθε λόγος απορροφάται σε μια μαύρη τρύπα νοημάτων. Ρεύματα κριτικής σκέψης είναι απλώς ασύμφορα, εύκολα στραγγαλίζονται οικονομικά, και εάν χρειαστεί, με ωμή βία. Αυτή η ζοφερή εικόνα δεν είναι απλώς μια άσκηση επιστημονικής φαντασίας, αλλά ούτε και είναι όλα αλήθεια. Η τεράστια ταχύτητα και ο πολλαπλασιασμός των αλλαγών στον πλανήτη δημιουργούν χαοτικά στάδια όπου κανείς δεν έχει πραγματικά τον έλεγχο όπου απρόσμενες καταστάσεις ανοίγουν ρωγμές.
Οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, συγχρόνως είναι, στιγμές κινδύνου και εμφάνιση μη κατευθυνόμενων μορφών.

"Αυτό που ψαχνούμε στην τέχνη είναι ένας διαφορετικός τρόπος να ζήσουμε, μια φρέσκια ευκαιρία στην συνύπαρξη." Brian Holmes [1]

Πέδρο Σολέρ# Συλλογικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, libre traduccíon
roots/ Ρίζες για english speaking users: http://word.root.ps/?p=109